Նվիրում եմ
Դավիթին և Դիանային
1
Զո՜ւր են խոսքերը …
օ՜հ, միտք իմ, կանգնի՛ր,
մի նետվիր առաջ, դու դեռ մարտում չես,
խոսքերն էլ արճիճ չեն՝ ձուլվելու համար,
ժամը չի եկել, պտուղն հասած չէ:
Հզոր ժայթքումով ճեղքելով կեղևն
ցասումը սառում ու խոսք է դառնում,
բայց ուզում եմ ես, որ շառաչելով՝